Schijnmandaat vereiste derde te goeder trouw

Iemand kan vertegenwoordigd worden ten opzichte van een derde wanneer deze derde er redelijkerwijze kon van uitgaan dat de pseudolasthebber de pseudolastgever geldig vertegenwoordigde en de handeling kan worden toegerekend aan de pseudolastgever.

Opdat men zich zou kunnen beroepen op het schijnmandaat dient een schijnbare vertegenwoordigingsbevoegdheid te bestaan van de lasthebber, moet de derde, die zich op het schijnmandaat beroept, te goeder trouw zijn, dient de handeling aan de schijnvertegenwoordigde toerekenbaar te zijn en moet de derde nadeel ondervinden, wanneer de schijntoestand niet wordt gehonoreerd door degene aan wie hij wordt toegerekend.

Aan de gewekte schijn kunnen maar rechtsgevolgen gekoppeld worden Indien de derde er rechtrnalig mocht op vertrouwen dat de schijnvertegenwoordiger over een mandaat beschikte. Bij de vraag of de derde te goeder trouw Is, moet nagegaan worden of hij, gelet op de concrete omstandigheden van de zaak, niet

tekortgeschoten is In zijn redelijke onderzoekspllcht.

Het bewijs van het bestaan van het schijnmandaat moet geleverd worden door de partij die er zich op beroept.

Opdat men zich zou kunnen beroepen op het schijnmandaat is bovendien vereist dat de gewekte schijn toerekenbaar is aan C.

Een rechtstreekse toerekening van een door de schijnvertegenwoordiger gestelde handeling aan de schijnvertegenwoordigde, is slechts billijk indien deze laatste op één of andere manier bijgedragen heeft tot het verwekken van de schijn van vertegenwoordigingsmacht

Deze toerekenbare schijn moet aanwezig zijn op het ogenblik van de rechtshandeling zelf.