Bij de uitbetaling van een levensverzekering dient teneinde de rchten van de schuldeisers te bepalen een onderscheid gemaakt tussen een iure proprio en een «iure haereditario. Een iure prorio is een verzekeringsprestatie die persoonlijk aan de begunstigde van de polis toekomt lost van de nalatenschap. De lasten van de nalatenschap en dus de schulden van de overledene kunnen niet niet verhaald worden op de titularis van een iure proprio. Maar in vele polissen wordt de verzekerde prestatie toegekend aan de erfgenamen waarbij en waardoor de verzekeringsprestaie een iure haereditoria is en derhlve de erfgenamen-begunstiugden alsdan tot de schulden va de nalatenschap en die van de overleden gehouden zijn.
art. 110/1 WLVO (thans: art. 174 van de wet van 4 april 2014 betreffende de verzekeringen: Art. 174. Wanneer de wettelijke erfgenamen als begunstigden worden aangewezen zonder bij name te zijn vermeld, is, onder voorbehoud van tegenbewijs of andersluidend beding, de verzekeringsprestatie verschuldigd aan de nalatenschap van de verzekeringnemer.
A. t/ Onbeheerde nalatenschap M.D. en D.L.L.
...
I. Beroepen vonnis
1. Bij vonnis van 5 november 2013 (...) gaat de (...) de Rechtbank van Eerste Aanleg te Kortrijk in op de hoofdvordering van de curator over de onbeheerde nalatenschap van M.D. om zodoende de D.L.L. te veroordelen om aan de curator te betalen een bedrag van
165.836,20 euro, te vermeerderen met de interesten (...).
Verlooy, B., « De tenuitvoerlegging na een pauliaanse vordering, meer bepaald de executie in het kader van de onbeheerde nalatenschap van de schuldenaar », R.A.B.G., 2017/6, p. 488-495